Odporność, Prewencja i Obrona: Budowa solidnego bezpieczeństwa cybernetycznego Unii Europejskiej
13 września 2017 r. Komisja Europejska przedstawiła komunikat będący aktualizacją Strategii Cyberbezpieczeństwa UE.
13 września 2017 r. Komisja Europejska przedstawiła komunikat będący aktualizacją Strategii Cyberbezpieczeństwa UE.
9 maja 2017 rząd przyjął uchwałę w sprawie Krajowych Ram Polityki Cyberbezpieczeństwa na lata 2017 – 2022 – ważny krok w procesie kształtowania się systemu cyberbezpieczeństwa w Polsce. Trwają prace nad ustawą wdrażającą Dyrektywę NIS, której termin na implementację mija w maju 2018 roku. Równocześnie pojawiają się nowe wyzwania sektorowe: Dyrektywa PSD2, która istotnie wpłynie na bezpieczeństwo sektora finansowego. Zapraszamy do lektury pierwszego numeru Biuletynu CyberPolicy Review
7 czerwca 2017 roku Rada UE przyjęła konkluzje w sprawie ram wspólnej unijnej reakcji dyplomatycznej na szkodliwe działania cybernetyczne – „zestaw narzędzi dla dyplomacji cyfrowej” (diplomacy toolbox). Celem dokumentu jest ustanowienie sposobu postępowania w przypadku szkodliwych działań w cyberprzestrzeni podejmowanych przeciwko państwom członkowskim. UE wyraźnie podkreśla, że nie będzie tolerować wrogich działań w cyberprzestrzeni oraz zapowiedziała utworzenie ram wspólnej, unijnej reakcji dyplomatycznej.
Krajowe Ramy stanowią zbiór założeń, którymi kierował się rząd przy tworzeniu Ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa. Ich głównym celem było zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa sektora publicznego, sektora prywatnego oraz obywateli, którzy korzystają z usług cyfrowych. Dokument został przyjęty 9 maja 2017 roku uchwałą Rady Ministrów nr 52/2017.
W lutym 2017 r. zainicjował swoje działania europejski ISAC dla sektora lotniczego. ECCSA został zainicjowany przez sektor prywatny, a do współpracy zaproszona została Europejska Agencja ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) oraz Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA).
Komunikat przedstawiony przez Komisję Europejską w lipcu 2016 r. był zapowiedzią zintensyfikowanej współpracy mającej zwiększyć gotowość reagowania na incydenty cybernetyczne. Dokument podjął również kwestię pokonywania wyzwań stojących przed jednolitym rynkiem cyfrowym w Europie oraz rozwijania zdolności przemysłowych w dziedzinie cyberbezpieczeństwa.
Sieć CSIRT to mechanizm stworzony na podstawie artykułu 12 Dyrektywy NIS. W skład sieci wchodzą przedstawiciele CSIRT państw członkowskich, CERT-EU i Komisja Europejska jako obserwator. Sekretariat prowadzi ENISA.
Dyrektywa NIS[1] została przyjęta 6 lipca 2016 r. Jest pierwszym europejskim prawem w zakresie cyberbezpieczeństwa. Dyrektywa nakłada na państwa członkowskie szereg obowiązków, obliguje je do powołania konkretnych instytucji oraz wprowadzenia mechanizmów współpracy.
Europejska Organizacja ds. Cyberbezpieczeństwa (ECSO) ECSO jest organizacją non-profit utrzymującą się ze składek członkowskich. Jest to przykład kontraktowego partnerstwa publiczno-prywatnego na poziomie europejskim (contractual Public-Private Partnership, cPPP). Głównym celem ECSO jest wspieranie inicjatyw lub projektów, które mają rozwijać i promować europejskie cyberbezpieczeństwo. Organizacja skupia się przede wszystkim na ochronie rozwoju europejskiego jednolitego rynku cyfrowego przed […]
W komunikacie z maja 2016 roku Komisja Europejska przedstawiła możliwości innowacji i wyzwania regulacyjne związane z rozwojem platform internetowych w kontekście budowy Jednolitego Rynku Cyfrowego. Publikację dokumentu poprzedziły szerokie konsultacje, w których udział wzięła zarówno administracja publiczna, jak i sektor prywatny.