Z jednej strony dostęp do wiedzy eksperckiej, z drugiej możliwość pozyskania publicznych funduszy. Partnerstwo publiczno-prywatne może dawać wiele korzyści, zwłaszcza w obszarze cyberbezpieczeństwa. Zapewnienie bezpieczeństwa cyberprzestrzeni często wymaga współpracy sektora prywatnego i publicznego. Jednak budowa mechanizmów współpracy to złożony i długotrwały proces, silnie związany z uwarunkowaniami prawnymi i kulturowymi.
Partnerstwo publiczno-prywatne (PPP) to zorganizowane relacje między instytucjami publicznymi i prywatnymi. Wspólne cele realizowane są przy wykorzystaniu wcześniej określonych lub wypracowanych metod współpracy.
PPP to współpraca w trzech płaszczyznach:
- Sektor publiczny – sektor publiczny;
- Sektor publiczny – sektor prywatny;
- Sektor prywatny – sektor prywatny.
Powody tworzenia i przystępowania do PPP
PPP tworzone są z różnych powodów, np. ekonomicznych (pomoc w usuwaniu barier prawnych dla rozwoju sektora prywatnego) czy legislacyjnych (współpraca we wdrażaniu regulacji prawnych).
Różne są także powody przystępowania do PPP. Dla sektora prywatnego jest to w pierwszej kolejności dostęp do funduszy publicznych i możliwość wpływu na krajową oraz międzynarodową legislację. Nie bez znaczenia jest również współpraca przy zwalczaniu cyberprzestępczości. Sektor publiczny decyduje się na formułę PPP przede wszystkim z powodu dostępu do wiedzy eksperckiej z zakresu funkcjonowania infrastruktury krytycznej.
Przykłady PPP w dziedzinie cyberbezpieczeństwa w Europie
- Cyber Growth Partnership w Wielkiej Brytanii – powstała, aby zidentyfikować bariery dla rozwoju cyberbezpieczeństwa. Efektem jest wzmożona aktywność rządu brytyjskiego w promowaniu brytyjskich rozwiązań cyberbezpieczeństwa.
- Security made in Luxemburg (SMILE) w Luksemburgu – powstałe, aby zapewnić administracji konkretne rozwiązania cyberbezpieczeństwa.
Poniższy graf przedstawia proces formowania się PPP w Europie:
