Krajowe Ramy stanowią zbiór założeń, którymi kierował się rząd przy tworzeniu Ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa. Ich głównym celem było zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa sektora publicznego, sektora prywatnego oraz obywateli, którzy korzystają z usług cyfrowych. Dokument został przyjęty 9 maja 2017 roku uchwałą Rady Ministrów nr 52/2017. Krajowe Ramy zastąpiły Politykę Ochrony Cyberprzestrzeni RP.
Wizja rządu jest następująca: W roku 2022 Polska będzie krajem bardziej odpornym na ataki i zagrożenia płynące z cyberprzestrzeni. Dzięki synergii działań wewnętrznych i międzynarodowych cyberprzestrzeń RP stanowić będzie bezpieczne środowisko, umożliwiające realizowanie wszystkich funkcji państwa i pozwalać na pełne wykorzystywanie potencjału gospodarki cyfrowej, przy równoczesnym poszanowaniu praw i wolności obywateli.
Cele Krajowych Ram Polityki Cyberbezpieczeństwa
W dokumencie określono cztery cele, które wskazują na potrzeby wynikające z rozbudowy krajowego systemu cyberbezpieczeństwa:
- Osiągnięcie zdolności do skoordynowanego działania w skali kraju, które pozwoli zapobiegać, wykrywać, zwalczać oraz minimalizować skutki incydentów naruszających bezpieczeństwo systemów teleinformatycznych istotnych dla funkcjonowania państwa.
- Wzmocnienie zdolności do przeciwdziałania cyberzagrożeniom.
- Zwiększanie potencjału narodowego oraz kompetencji w zakresie bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni.
- Zbudowanie silnej pozycji międzynarodowej Polski w obszarze cyberbezpieczeństwa.
Realizacja tych celów wiąże się ze zmianami prawnymi, udoskonaleniem struktury systemu cyberbezpieczeństwa i zwiększeniem efektywności współdziałania podmiotów, które wchodzą w skład tego systemu. Konieczny jest również jasny podział kompetencji oraz stworzenie i wdrożenie systemu zarządzania ryzykiem teleinformatycznym w skali kraju.
Duży nacisk położony został także na ochronę infrastruktury krytycznej, usług kluczowych i cyfrowych, zwalczanie cyberprzestępczości i cyberterroryzmu, a także uzyskanie zdolności do prowadzenia pełnego spektrum działań militarnych w cyberprzestrzeni. Ważnym elementem dokumentu jest również budowanie kompetencji – rozbudowa zasobów przemysłowych i technologicznych, inicjowanie partnerstw publiczno-prywatnych, stymulowanie badań i rozwoju, a także podnoszenie świadomości cyberbezpieczeństwa.
Prace nad Krajowymi Ramami Polityki Cyberbezpieczeństwa
Krajowe Ramy zastąpiły Politykę Ochrony Cyberprzestrzeni RP, opracowaną przez ówczesne Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji oraz Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, przyjętą przez rząd w czerwcu 2013 roku. Ponieważ Krajowe Ramy przyjęte zostały jako uchwała Rady Ministrów, obowiązują tylko administrację rządową.
W przeciwieństwie do Założeń Strategii Cyberbezpieczeństwa Dla Rzeczypospolitej Polskiej opublikowanych w lutym 2016 roku, dokument opracowała grupa ekspertów, w skład której weszli specjaliści z resortów: cyfryzacji, obrony narodowej, spraw wewnętrznych i administracji, a także przedstawiciele Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Rządowego Centrum Bezpieczeństwa i Biura Bezpieczeństwa Narodowego. W pracach nad dokumentem uczestniczyli także reprezentanci NASK PIB. Dzięki temu wypracowany dokument ma charakter interdyscyplinarny.
Krajowe Ramy Polityki Cyberbezpieczeństwa i co dalej?
Ponieważ Krajowe Ramy mają charakter ogólnych celów, wytycznych i deklaracji, grupa ekspertów opracowała Plan działania – dokument, który zoperacjonalizuje te cele.
Krajowe Ramy zostały ustanowione na pięć lat. Funkcję koordynatora podczas wdrażania tej uchwały sprawuje minister właściwy do spraw informatyzacji. Po dwóch latach od wprowadzenia uchwały, a następnie w czwartym roku jej obowiązywania, planowany jest przegląd oraz ocena efektów, jakie wprowadził dokument. Rezultaty będą przedstawione Radzie Ministrów, a minister właściwy do spraw informatyzacji opracuje propozycje działań korygujących lub projekt dokumentu na kolejne pięć lat.