Strategia bezpieczeństwa cybernetycznego Unii Europejskiej: otwarta, bezpieczna i chroniona cyberprzestrzeń

Strategia bezpieczeństwa cybernetycznego UE jest pierwszym dokumentem strategicznym UE w zakresie cyberbezpieczeństwa. Została opublikowana 7 lutego 2013 roku przez Komisję Europejską[1]. W tym samym czasie KE przedstawiła również projekt Dyrektywy w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii (tzw. Dyrektywa NIS).

Strategia podkreśliła, że technologie informacyjno-komunikacyjne stanowią fundament wzrostu gospodarczego i mają krytyczne znaczenie, ponieważ leżą u podstaw złożonych systemów, które napędzają gospodarkę w sektorach, takich jak finanse, opieka zdrowotna, energetyka i transport. Z tego powodu niezwykle istotne jest budowanie trwałej współpracy w zakresie cyberbezpieczeństwa pomiędzy administracją i kluczowymi sektorami gospodarki. Potrzebę tę miał zaadresować przede wszystkim projekt Dyrektywy NIS.

Kierunki działania strategii cyberbezpieczeństwa

Strategia wyznaczyła pięć kierunków działań, które miały zapewnić większy poziom bezpieczeństwa cybernetycznego UE:

  1. Osiągnięcie odporności na zagrożenia cybernetyczne.
  2. Radykalne ograniczenie cyberprzestępczości.
  3. Opracowanie polityki obronnej i rozbudowa zdolności bezpieczeństwa cybernetycznego w powiązaniu ze Wspólną Polityką Bezpieczeństwa i Obrony UE.
  4. Rozbudowa zasobów przemysłowych i technologicznych na potrzeby bezpieczeństwa cyberprzestrzeni.
  5. Ustanowienie spójnej międzynarodowej polityki w zakresie cyberprzestrzeni dla Unii Europejskiej i promowanie podstawowych wartości UE.

Zwalczanie cyberprzestępczości oraz wspólna odpowiedzialność

Strategia wskazuje na potrzebę wprowadzenia rygorystycznych i skutecznych przepisów w celu zwalczania cyberprzestępczości. W tym kontekście odnosi się do:

  • Dyrektywy 2011/93/UE o zwalczaniu wykorzystywania seksualnego dzieci w Internecie, określającej normy przestępstw CSAM oraz ich karania, zapobiegania, wsparcia ofiar czy usuwania treści CSAM z Internetu.
  • Dyrektywy 2013/40/UE dotyczącej ataków na systemy informatyczne, a także określającej normy przestępstw komputerowych i ich karania.
  • Powołania Europejskiego Centrum ds. Walki z Cyberprzestępczością (EC3) w ramach Europolu, które miało zwiększyć zdolność operacyjną działań zapobiegających i zwalczających przestępczość w cyberprzestrzeni.

Komisja podkreśla także, że zagrożenia, incydenty a także przestępstwa popełniane w cyberprzestrzeni nie mają granic. Dlatego wszystkie podmioty – począwszy od organów ds. bezpieczeństwa sieci i informacji, poprzez CERTy, organy ścigania i przedstawicieli branży teleinformatycznej – muszą wziąć wspólną odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa cybernetycznego, zarówno na poziomie krajowym, jak i Unii Europejskiej.


[1] Komisja Europejska opublikowała 7 lutego 2013 roku „Wspólny komunikat Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Strategia bezpieczeństwa cybernetycznego Unii Europejskiej: otwarta, bezpieczna i chroniona cyberprzestrzeń.”

TAGI Strategia, Unia Europejska,

Informacja dotycząca plików cookies

Przechodząc do serwisu poprzez kliknięcie odnośnika „Zgadzam się” wyrażasz zgodę na przetwarzanie przez nas Twoich danych osobowych oraz wyrażasz zgodę na podstawowe cookies, które są niezbędne aby strona mogła działać prawidłowo.

Czytaj więcej: Polityka prywatności i polityka cookies