Sieć CSIRT to mechanizm stworzony na podstawie artykułu 12 Dyrektywy NIS. W skład sieci wchodzą przedstawiciele CSIRT państw członkowskich, CERT-EU i Komisja Europejska jako obserwator. Sekretariat prowadzi ENISA. Zadaniem sieci jest wzmacnianie współpracy operacyjnej między państwami członkowskimi. Polskę w sieci CSIRT reprezentuje CERT Polska, znajdujący się w strukturze Państwowego Instytutu Badawczego NASK.

Sieć krajowych CSIRT ma przyczynić się do wzrostu zaufania między państwami członkowskimi oraz propagować szybką i skuteczną współpracę.

Przykłady współpracy

• CSIRT z jednego państwa członkowskiego może zawnioskować o wymianę informacji związanych z incydentem, który wydarzył się w innym kraju, ale jest ryzyko, że obejmie również więcej państw. Uwaga: CSIRT pozostałych krajów mogą odmówić udziału w dyskusji, jeżeli może ona zaszkodzić postępowaniu w sprawie tego incydentu.
• Przedstawiciel państwa członkowskiego może zwrócić się o wsparcie w przygotowaniu skoordynowanej reakcji na incydent, który został zidentyfikowany w tym kraju.

Zadania sieci CSIRT

1. Wymiana informacji o usługach, operacjach i zdolnościach współpracy CSIRT.
2. Dobrowolne udostępnianie informacji (niepoufnych) o poszczególnych incydentach.
3. Wsparcie państw członkowskich w obsłudze incydentów transgranicznych w oparciu o dobrowolną i wzajemną pomoc.
4. Zbadanie i określenie dalszych form współpracy operacyjnej, dotyczących:
   • kategorii ryzyk i incydentów,
   • wczesnego ostrzegania,
   • wzajemnej pomocy,
   • zasad koordynacji, gdy państwa członkowskie reagują na transgraniczne ryzyka i incydenty.
5. Informowanie grupy współpracy o swoich działaniach i o dalszych formach współpracy operacyjnej.
6. Omawianie wniosków z ćwiczeń dotyczących bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych, w tym ćwiczeń organizowanych przez ENISA.
7. Na wniosek danego CSIRT – omawianie zdolności i gotowości tego CSIRT.
8. Wydawanie wytycznych pozwalających ujednolicić podejście do stosowania przepisów, które dotyczą współpracy operacyjnej.